Rod Steiger, een Oscar-winnende acteur wiens kameleonachtige vermogen om verschillende personages te bewonen, hem stevig onder een generatie van veelgeprezen naoorlogse artiesten plaatste, stierf dinsdag op 77-jarige leeftijd.

Steiger, die bijzonder gedenkwaardige uitvoeringen gaf in "The Pawnbroker" en "In the Heat of the Night", stierf aan longontsteking en nierfalen in een ziekenhuis in Los Angeles.

Steiger was de volmaakte Method-acteur, die studeerde bij Lee Strasberg in de Actors Studio in New York en stond bekend om zijn rauwe intensiteit in zijn uitvoeringen. Hij speelde een Italiaanse slager van middelbare leeftijd in het televisiedrama 'Marty' en een onverdraagzame zuidelijke sheriff van 'In the Heat of the Night', een rol die hem de Academy Award opleverde.

Hij was geen typisch knappe man, maar hij gebruikte zijn vlezige lichaam en deegachtig gezicht om gedenkwaardige personages te creëren, eerst als bijrol en daarna in hoofdrollen.

De acteurs van zijn generatie, waaronder Marlon Brando, James Dean, Montgomery Clift en Paul Newman, verwierpen traditionele acteerstijlen voor meer intieme interpretaties. Hun karakters weerspiegelden vaak de diepgewortelde angsten waarmee de Amerikaanse samenleving in het tijdperk van de Koude Oorlog werd geconfronteerd. Deze acteurs putten uit hun eigen kwellingen en neuroses om de ziel van hun personages bloot te leggen.

"De leeuwen verlaten het circus", zegt regisseur Norman Jewison, die samen met Steiger aan drie films heeft gewerkt, waaronder "In the Heat of the Night". Jongen, Rod was een leeuw als er ooit [één] was.'

Steiger, geboren op 14 april 1925 in de stad Westhampton, NY, op Long Island, wist al op jonge leeftijd dat hij acteur wilde worden. Zijn ouders, Lorraine en Frederick, maakten deel uit van een zang-en-dansteam en scheidden toen Steiger nog maar 1 jaar oud was.

Steiger, wiens volledige naam Rodney Stephen Steiger was, begon met acteren op de lagere school. Hij stond onder zijn klasgenoten bekend als Rodney the Rock vanwege zijn gedrongen bouw en zijn sterke persoonlijkheid. Hij vertelde The Times ooit dat zijn moeilijke jeugd hem de drive gaf om te slagen.

"Mensen lachten mijn familie uit vanwege alcoholproblemen", zei hij in 1991. "Vroeger haalde ik mijn moeder uit saloons en ik hoorde de buren giechelen. Ik moet mezelf ooit gezworen hebben dat ik iets goed genoeg zou doen dat ze de naam Steiger zouden respecteren. Ik denk dat dat me een bepaalde intensiteit gaf. Ik maakte acteren te veel mijn leven.”

Na slechts een jaar middelbare school loog hij over zijn leeftijd en op 16-jarige leeftijd nam hij dienst bij de marine. Hij diende als torpedoman in de Stille Zuidzee tijdens de Tweede Wereldoorlog en nam deel aan enkele van de grootste veldslagen, waaronder de Iwo Jima- en Okinawa-campagnes.

Toen hij thuiskwam, profiteerde Steiger van de GI Bill om acteren te studeren aan de New School for Social Research in New York.

Hij studeerde van 1946-47 aan de Actors Studio en verdiepte zich in de leer van Method goeroe Strasberg, wiens andere studenten Brando en Marilyn Monroe waren. Destijds werd de methode van Strasberg als bijna revolutionair beschouwd, waarbij acteurs moesten putten uit hun persoonlijke ervaringen om het personage te worden dat ze speelden.

Tussen 1948 en 1953 verscheen Steiger in meer dan 250 live televisieproducties, waarvan de bekendste het Paddy Chayefsky-drama 'Marty' uit 1953 was.

In 1951 maakte de acteur zijn debuut op Broadway en verscheen in zijn eerste filmrol, in Teresa van regisseur Fred Zinnemann. Drie jaar later ontving Steiger zijn eerste Oscar-nominatie voor het spelen van Brando's criminele broer Charlie in Elia Kazans baanbrekende drama 'On the Waterfront'.

Brando en Steiger waren niet gezellig op de set. In feite was er, volgens Steiger, "een beetje vijandigheid tussen ons." Maar regisseur Kazan melkte die spanning uit voor alles wat het waard was. Steiger herinnerde zich in een interview met The Times uit 1994 dat “Kazan niet kon wachten om ons samen een scène te zien doen en elkaar te zien vermoorden om de betere te zijn. Ik denk dat het bewijs van de pudding naar buiten kwam in de taxiscene. Ik weet niet wie er beter of slechter was, maar we werkten allebei redelijk goed samen, denk ik.”

Ze werkten zo goed samen dat Jewison Steiger noemde "de enige man die ik ooit heb gezien die Brando buiten het scherm speelde, in die scène. Naarmate Brando groter werd, werd Rod kleiner”, zei hij over Steigers subtiele optreden.

Met het succes van die film - die zeven Oscars won, waaronder die voor beste film - schoot Steigers filmcarrière omhoog. Hij probeerde verschillende rollen uit, waaronder het spelen van de norse ranchhand, Jud, in de film uit 1955 van Rodgers en Hammerstein's "Oklahoma!" geregisseerd door Zinnemann.

In 1965 speelde Steiger in David Lean's epische romance "Dr. Zjivago.” Maar het was zijn optreden in hetzelfde jaar in Sidney Lumet's provocerende drama 'The Pawnbroker' dat veel critici als zijn beste beschouwen.

Steiger werd overladen met lof voor zijn vertolking van een bittere overlevende van de Holocaust die een pandjeshuis in Harlem exploiteert en was zeker van een Academy Award. “Moet ik opspringen of langzaam lopen? Moet ik die mooie vrouw daar kussen of hallo zeggen tegen deze producer hier?” hij herinnerde zich zijn fantaseren voor de aankondiging. "Ik was er zo eigenwijs over dat ik mijn jas een beetje dichtknoopte en halverwege mijn stoel was toen ze zeiden: 'Lee Marvin voor 'Cat Ballou'. "Ik kon mijn oren niet geloven."

Maar twee jaar later won hij voor zijn optreden in "In the Heat of the Night" als de bombastische, kauwgom-kauwende sheriff Gillespie.

Steiger was een acteur die scherp gefocust was op de details van een personage - details waarvan hij begreep dat ze hun menselijkheid naar voren zouden brengen.

De truc voor de rol van Gillespie was hoe hij op zijn kauwgom kauwde. Aanvankelijk voerde Steiger met Jewison aan dat het een cliché was om de sheriff constant kauwgom te laten kauwen. Maar al snel ontdekte de acteur hoe hij de kauwgom in zijn voordeel kon gebruiken.

"We waren aan het repeteren en ik merkte dat toen ik opgewonden raakte, ik snel kauwde", herinnerde Steiger zich in een interview. "Ik dacht: 'Wacht even. Ik kan het publiek laten weten hoe ik me voel met deze kauwgom?' Gespannen! Ik ben uit het cliché. Als deze man snel kauwt, weet je dat hij van streek is. Als hij langzamer gaat, weet je dat hij nadenkt. En als hij stopt met kauwen, weet je niet wat hij gaat doen."

Hoewel Jewison vertrouwen had in Steiger, wist hij ook dat hij stevig tegen hem moest zijn.

"Iedereen zou altijd zeggen dat hij altijd aan het overdrijven was", herinnert de regisseur zich. "Maar ik zei: 'Ik heb liever dat iemand overdrijft en me een aantal keuzes geeft dan er helemaal niet te zijn.' We zouden tegen elkaar schreeuwen. Hij zou zeggen: 'Wat is er aan de hand? jij hebt het!' en ik zou zeggen: 'Laten we nog een take doen, misschien een beetje makkelijker.' We hadden veel respect en vertrouwen en vooral nadat hij de Academy Award won, was ik God."

De grootste fout van Steiger, zei de acteur, was het afwijzen van de titelrol van 'Patton'. In die tijd vloog hij hoog van zijn Oscar-overwinning en besloot hij de rol van de controversiële generaal uit de Tweede Wereldoorlog niet nodig te hebben. George C. Scott won de Academy Award voor die rol.

Hoewel Steiger na "In the Heat of the Night" consequent interessante uitvoeringen gaf, voldeden de rollen nooit aan zijn eerdere werk.

"Het meest bewonderenswaardige aan Steiger was dat hij tot het einde toe voldeed aan het oude credo dat er geen kleine rollen zijn, alleen kleine acteurs", zei filmrecensent Kevin Thomas van de Los Angeles Times. "Hij deed zijn best voor de grotendeels bijrollen in een aantal grotendeels anders vergeetbare films die de latere jaren van zijn filmcarrière vormden."

Het was tijdens een carrièredaling in het begin van de jaren zeventig dat de demonen van Steiger zich wraakzuchtig manifesteerden. Vijf keer getrouwd, waaronder een keer met actrice Claire Bloom, vocht hij zijn grootste persoonlijke strijd tegen klinische depressie.

Hij probeerde twee keer zelfmoord te plegen en werd volgens goede vriend Arthur Hiller, die hem regisseerde in de film 'WC Fields and Me' uit 1976, een alcoholist.

Tijdens zijn aanval op depressie belde Steiger een vriend om een ​​jachtgeweer op te halen dat hij bezat, omdat hij bang was dat hij zelfmoord zou plegen. Toch probeerde hij een keer zelfmoord te plegen door een overdosis pillen te nemen en opnieuw door te proberen zichzelf te verdrinken in de Stille Oceaan, vlakbij zijn huis in Malibu.

De acteur zei in een interview met The Times uit 1994 dat hij zichzelf moest opsluiten in een kamer in zijn huis en "drie dagen lang scheurde ik de muren. Ik verscheurde mezelf. Ik beet mezelf. Mensen vergeten dat we de hoogste vorm van dieren zijn. Dat dier kan het overnemen en vernietigen.”

Hoewel zijn zaakwaarnemer en manager hem adviseerden niet over zijn depressie te praten, ging Steiger eind jaren tachtig naar buiten over de ziekte. In 1993 testte hij voor het congres en las een gedicht van zes pagina's met de titel 'Hitting Rock Bottom' voor. Zijn getuigenis hielp gedeeltelijk om bijna $ 24 miljoen aan federale financiering voor onderzoek op het gebied van geestelijke gezondheid veilig te stellen.

dr. Frederick Goodwin, voormalig directeur van het National Institute of Mental Health, die met Steiger samenwerkte aan een tien jaar durende publieke bewustmakingscampagne, zei dat de acteur zeldzaam was in zijn inzet en zijn kennis over de ziekte.

Door therapie en medicatie kwam Steiger uit zijn depressie en reanimeerde hij zijn carrière. In de afgelopen jaren verscheen hij in films als "The Hurricane" en de door Antonio Banderas geregisseerde Southern gothic "Crazy in Alabama".

Lee Grant, een mede-acteur van 'In the Heat of the Night', herinnert zich toen zij en Steiger een groep studenten ontmoetten om over hun vak te praten.

Een student vroeg hoe het was om een ​​ster te zijn. Steiger antwoordde: "Je gaat 16 ronden. Je bent gewond. Je bent bloederig. En ze steken eindelijk je hand op en je hebt gewonnen. En dan gaat de bel voor de volgende ronde.”

“Rod was daarboven aan het vechten met alles wat hij had. Hij was een winnaar", aldus Grant.

Steiger wordt overleefd door zijn vijfde vrouw, Joan Benedict Steiger; een dochter, Anna; en een zoon, Michaël. In plaats van bloemen vraagt ​​de familie om donaties aan het Motion Picture and Television Country House and Hospital, 23388 Mulholland Drive, Woodland Hills, CA 91364.

Uit de archieven: Paul Newman sterft op 83-jarige leeftijd; leidende man van film en filantropie

Uit de archieven: Eddie Albert, 99; Veelzijdig toneel- en schermacteur vooral bekend door rol in 'Green Acres'

Uit het archief: Shelley Winters, 85; Oscar-winnaar ging van bom tot gerespecteerde actrice

Uit de archieven: volmaakte entertainer Sammy Davis Jr. sterft op 64-jarige leeftijd

Uit de archieven: Marlon Brando, een Hollywood-iconoclast die de kunst van het acteren transformeerde

Must-read verhalen uit de LA Times

Ontvang al het belangrijkste nieuws van de dag met onze Today's Headlines-nieuwsbrief, die elke doordeweekse ochtend wordt verzonden.

U kunt af en toe promotionele inhoud ontvangen van de Los Angeles Times.

Susan King is een voormalig entertainmentschrijver bij de Los Angeles Times en is gespecialiseerd in klassieke Hollywood-verhalen. Ze schreef ook over onafhankelijke, buitenlandse en studiofilms en af ​​en toe tv- en theaterverhalen. Geboren in East Orange, NJ, behaalde ze haar master in filmgeschiedenis en kritiek aan het USC. Ze werkte 10 jaar bij de LA Herald Examiner en kwam in januari 1990 bij The Times werken. Ze vertrok in 2016.

Meer uit de Los Angeles Times

Bob Dole, voor altijd de hoopvolle president, sterft op 98-jarige leeftijd

Edward Shames, laatste 'Band of Brothers'-officier, sterft op 99

Claude Humphrey, angstaanjagende pass rusher in de NFL, sterft op 77

Darlene Hard, drievoudig tenniskampioen uit LA, sterft op 85

Zoek doodsbrieven en gastenboeken op Legacy.com

Eer een dierbare, plaats een overlijdensbericht

Restaurateur en acteur Steve Restivo sterft; geserveerd diner aan Robert Blake voor de moord op zijn vrouw

Filantroop Jacqueline Avant hielp de werelden van zwarte politiek en entertainment te verenigen

Arlene Dahl, 'Reis naar het middelpunt van de aarde'-acteur die ondernemer werd, overleden

David Gulpilil, inheemse acteur bekend van de rollen 'Crocodile Dundee' en 'Australië', overleden

Lee Elder, eerste zwarte golfer die Masters speelde, sterft op 87-jarige leeftijd

Modeontwerper Virgil Abloh sterft op 41-jarige leeftijd aan kanker