Sasha Hutchings, Sean Grandillo en het gezelschap van de nationale tour van Rodgers & Hammerstein's "OKLAHOMA!"(Matthew Murphy en Evan Zimmerman voor MurphyMade)Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de rondreizende productie van "Oklahoma!"die woensdagavond arriveerde op het podium van Broadway in het CIBC Theatre in Chicago, is "een aanfluiting van een aanfluiting van een schijnvertoning."En tijdens de zeer pijnlijke 2 uur en 45 minuten die nodig waren om deze ontheiliging van een glorieuze Amerikaanse muziektheaterklassieker uit te spelen, kon ik alleen maar denken aan het feit dat de geniale makers Richard Rodgers en Oscar Hammerstein, Jr. niet alleen aan het rollen waren in hun graf, maar sloegen met hun vuisten op hun grafstenen terwijl ze zich afvroegen hoe degenen die nu de rechten hebben op hun briljante eerste samenwerking, en de vele glorieuze en baanbrekende elementen, dit hebben laten gebeuren.(In 2009 zijn de rechten verkocht aan een in Nederland gevestigd pensioenfonds. Rampzalig.)Aangekondigd als de "modernisering" van de New Yorkse regisseur Daniel Fish (en gemaakt voorafgaand aan het 75-jarig jubileum van de musical uit 1943), zou deze productie kunnen worden beschouwd als een groteske parodie op het origineel als het zou worden gedaan als, laten we zeggen, een scène op "Saturday Night Live .”Maar in zijn huidige vorm is het slechts een verwrongen en destructieve versie van zijn bron.Het is zowel een trieste introductie voor een jong publiek dat het nog nooit in zijn ware vorm heeft gezien, als een geestverruimende ervaring voor iedereen die het door de jaren heen vele malen heeft gezien.En dit gaat niet alleen over een kwestie van nostalgie;het gaat om een ​​kwestie van vertekening.Het gezelschap van de nationale tour van Rodgers & Hammerstein's "OKLAHOMA!"(Matthew Murphy en Evan Zimmerman voor MurphyMade)"Oklahoma!"geopend op Broadway op het moment dat de Tweede Wereldoorlog woedde.En hoewel het zeker niet de Amerikaanse droom (circa 1906) besloeg omdat het ging over het leven van boeren, geweld, onrecht, seksualiteit en de aard van diepe eenzaamheid, prees het ook de essentiële geest van het land.Door naar deze verwrongen versie van de show te kijken, wordt dat allemaal op de meest hardhandige manieren gewist.Het gevoel dat er iets "af" is, is voelbaar vanaf het moment dat je de set van Laura Jellinek ziet, met zijn verre, schetsmatige achtergrond van boerenland, zijn onhandige podium vol kale houten tafels en stoelen met metalen "franje" boven je hoofd, en de muren hingen met rij na rij geweren die suggereren dat je op een schietbaan bent.Het zevenkoppige orkest zit tegen de achterwand.En hoewel het idee is om te suggereren dat dit lokale muzikanten in het verhaal zijn, ontbreekt helaas het weelderige geluid van een volledig orkest dat recht kan doen aan de muziek van Rodgers.Daarnaast ondermijnen ook de “geüpdatete” orkestrale en vocale arrangementen Rodgers.En het algehele geluid van de show is ook vlekkerig, met teksten en dialogen die soms erg modderig zijn.Hennessy Winkler, Sis en het gezelschap van de nationale tour van Rodgers & Hammerstein's "OKLAHOMA!"(Matthew Murphy en Evan Zimmerman voor MurphyMade)Wat betreft de verhalen (die totaal niet synchroon lopen met de essentiële historische setting van de show), is het centrale thema de behoedzaamheid van het eigenwijze boerenmeisje Laurey Williams (Sasha Hutchings) om zich te committeren aan het trouwen met cowboy Curly McLain (Sean Grandillo) en haar verontrustende achtervolging door Jud Fry (Christopher Bannow), de diep eenzame en geïsoleerde boerenknecht die haar stilletjes aanbidt.Voor komisch reliëf (wat hier wild en onnodig overdreven is) is er Ado Annie (Sis), het seksgedreven, gemakkelijk beschikbare meisje dat wordt achtervolgd door cowboy Will Parker (Hennessy Winkler) en door Ali Hakim (vakkundig gespeeld door understudy Hunter Hoffman), de gladde, altijd in beweging zijnde Perzische marskramer, komisch op zoek naar seks, maar op de vlucht voor toewijding.Hoewel bijna elk aspect van de karakterisering op een hardhandige manier is geregisseerd, slagen verschillende acteurs erin zich staande te houden.Hutchings, een grote schoonheid die met flair beweegt, is overtuigend in haar suggestie van de gemengde gevoelens die ze heeft voor de twee heel verschillende mannen - Curly en Jud - die haar achtervolgen.En Bannow – hier tegen de traditie gezet als een tengere, gevoelige kerel in een portret dat doet denken aan een van de vele recente geesteszieke jonge mannen die hun toevlucht nemen tot wapengeweld – is angstaanjagend.Gabrielle Hamilton en het gezelschap van de nationale tour van Rodgers & Hammerstein's "OKLAHOMA!"(Matthew Murphy en Evan Zimmerman voor MurphyMade)En dan is er nog de choreografie van de show, oorspronkelijk het wonderbaarlijk dramatische en vernieuwende werk van Agnes de Mille.Er ontbreekt in het begin duidelijk iets aan de veel minder dan sensationele "Kansas City"-dansroutine die het Will Parker-personage tot een echte speler maakt.En de lange, gepassioneerde droomballetsequentie van De Mille die de tweede akte opent die is ontworpen om Laurey's innerlijke kwelling vast te leggen, wordt gereduceerd tot een vervelende orgastische riff die volledig los staat van het personage.Het is bedacht door John Heginbotham en wordt uitgevoerd door Gabrielle Hamilton, gekleed in een T-shirt met de woorden "Dream Baby Dream".Genoeg gezegd.Maar als je toevallig al kaartjes voor de show hebt, en je bent in de stemming, op weg uit het theater, zou je de neiging kunnen hebben om te zingen: “Oh, wat een vreselijke avond.Oh wat een verschrikkelijke show.”"Oklahoma" loopt tot 23 januari in het CIBC Theatre, 18 W. Monroe St. Bezoek broadwayinchicago.com.Volg Hedy Weiss op Twitter: @HedyWeissCriticMeld u aan voor onze ochtendnieuwsbrief om al onze verhalen elke weekdag in uw mailbox te krijgen.