Toen 'Harry Potter and the Cursed Child' in 2016 in première ging op het Londense West End, was het niet het enige teken van onderscheid dat het het eerste 'Harry Potter'-verhaal op het podium was.Evenmin waren de negen Olivier Awards die het won, of de zes Tony's die kwamen na zijn transfer naar Broadway.Het stuk was ook een zeldzaamheid, vooral voor een theatraal aanbod dat speciaal voor gezinnen was opgezet, omdat het in twee delen werd opgevoerd, waarvoor twee kaartjes nodig waren, met een totale speelduur van meer dan vijf uur.Het publiek kan het allemaal op één dag bekijken - met een urenlange dinerpauze tussen de shows - of het verhaal over opeenvolgende nachten verdelen.Met andere woorden, een grote inzet van geld en tijd voor ouders die hun kinderen meebrachten."De productie is onmiskenbaar lang", schreef Times-criticus Charles McNulty in 2016, "en er waren momenten waarop ik me afvroeg of de enorme schaal niet meer een marketingstrategie was die erop gericht was een theatraal evenement te creëren dan een verhalende noodzaak."'Star Wars' is al lang een franchise gefixeerd op de Skywalker-mannen.De laatste vermelding in de canon vindt hoop en emotionele weerklank in Leia Organa.Het blijkt dat het creatieve team "Cursed Child" zijn punt zag.Tijdens de pandemie kwamen ze weer bij elkaar om hun kolos terug te brengen tot één optreden van drieënhalf uur.“Gezien de uitdagingen van het opnieuw monteren en uitvoeren van een tweedelige show op de schaal van 'Harry Potter and the Cursed Child' in de VS - in combinatie met de commerciële uitdagingen waarmee de theater- en toerisme-industrie te maken krijgt die uit de pandemie komen - hebben we besloten om ga verder met een nieuwe versie van het stuk waarmee het publiek in één keer kan genieten van het complete 'Cursed Child'-avontuur', vertellen producers Sonia Friedman en Colin Callender via e-mail aan The Times."Het was een vreugdevol proces van herontdekking en gaf ons een unieke kans om met frisse ogen naar het stuk te kijken."Nu tweederde van de oorspronkelijke looptijd en beschikbaar voor de helft van de kosten, is de resulterende ervaring veel toegankelijker voor gezinnen - en dankzij de voorzichtige afwerking viert de slankere versie de relatie tussen ouders en kinderen beter weerspiegeld in zijn doelgroep.Gebaseerd op een origineel nieuw verhaal van franchiseauteur JK Rowling, toneelschrijver Jack Thorne en regisseur John Tiffany, vindt 'Cursed Child' zich tientallen jaren na het laatste 'Harry Potter'-boek en de laatste film.Harry, Ron en Hermelien zijn ouders van kinderen die net zo dapper en avontuurlijk zijn als ze ooit waren.Bij aankomst op Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus, wordt Harry's zoon Albus snel bevriend met de zoon van aartsrivaal Draco Malfidus, Scorpius;ze krijgen een zeldzame Tijdverdrijver te pakken en proberen een donkere vlek in Harry's nalatenschap te corrigeren.Vergeleken met de New Yorkse productie van 2018, is het herziene "Cursed Child" dat momenteel in het Curran Theatre in San Francisco speelt, veel meer gefocust - een plezierige enkele portie Potter-kennis.Een regel-voor-regel vergelijking van de twee scripts laat zien dat het avontuur op het podium met zorg is gecomprimeerd, zoals een beeldhouwer zorgvuldig overtollige klei wegsnijdt om een ​​meer gedefinieerde editie van een creatie te presenteren.De dialoog is ontdaan van wegwerpgrappen, vermeldingen van offstage-personages en uitgebreide reacties.De lyrische scène-overgangen, die de show hielpen een Tony-nominatie voor beste choreografie te bemachtigen, zijn grotendeels verdwenen, en sommige expositiegedeelten worden geleverd in een tempo dat zo hectisch is dat zelfs een vrome Potterhead in de war kan raken.Maar zonder zoveel gratuite praatjes, flauwe punchlines en ineffectieve prikken, heeft alles wat de cut heeft overleefd veel meer impact dan voorheen.Dit geldt vooral voor de emotionele beats: wanneer Harry moeite heeft om met zijn zoon te communiceren;wanneer Albus het gewicht van de roem van zijn vader minacht;wanneer Scorpius worstelt met geruchten over zijn afkomst.Deze situaties, ooit verwaterd door dialoog, zijn herschreven tot eenvoudige, meer rechttoe rechtaan sentimenten - korte monologen of nadrukkelijke oneliners, elk gegeven seconden om in te bezinken.Sommige scènes zijn volledig uitgesneden, met name die welke zijn opgebouwd uit gesprekken tussen de ouders over opvoeding en verschillende interpersoonlijke hindernissen.Zelfs momenten waarop de slimme dochter van Ron en Hermelien, Rose, of de dochter van Harry en Ginny, Lily, centraal stonden, zijn op de vloer van de uitsnijderij achtergelaten, en dat is teleurstellend.Maar door deze te verwijderen - evenals moeizame herhalingen van de actie, droomsequenties die belangrijke momenten uit de boeken naspelen, en Harry's vertelling daarvan - blijft het stuk in beweging en blijft de focus van het publiek op de actie bij de hand.Opvallend is dat in een revisie waarin de meeste scènes zijn geknipt of herschreven, er één is uitgebreid.De verkorte versie wordt afgesloten met een laatste gesprek tussen Harry en Albus terwijl ze voor het eerst leren begrijpen wie de andere persoon is.Albus stelt dan zijn vader een vraag:Acteur Joseph Quinn verwacht deze Halloween 'een stel Munsons' te zien.Hij vertelt The Times over zijn surrealistische ervaring op een Netflix-kaskraker.ALBUS: Je weet het wel, toch?Die Scorpius is de belangrijkste persoon in mijn leven.Dat hij misschien altijd de belangrijkste is.Hij kijkt naar zijn zoon.Hij weet dat dit belangrijk is.Hij lacht.Hij weet.HARRY: Ik weet het.En ik vind het leuk.Sterker nog, ik vind hem heel leuk.En als hij de belangrijkste persoon in je leven is, zou ik zeggen dat dat een goede zaak is.Deze meer expliciete erkenning van de homo-romantiek van Albus en Scorpius werd toegevoegd nadat de originele versie werd geprikkeld omdat deze personages werden geframed als "geheime minnaars met alle subtekst en geen van de follow-up", zoals Billy McEntee van Logo schreef in 2018 - vóór een Het vervolg op "Fantastic Beasts" zinspeelde op de seksualiteit van Perkamentus.“Het is niet zo dat het 'Harry Potter'-universum LGBTQ-verhalen nodig heeft;ze moeten gewoon niet worden gezinspeeld en vervolgens onvervuld.”(Als dit "vervloekte kind" een welkome poging doet om dichter bij die vervulling te komen, kan het toch een koude troost zijn voor klanten die genoeg hebben van Rowlings voortdurende omhelzing van transfobe ideeën en retoriek.)Het grootste verkoopargument van "Cursed Child" is natuurlijk het vermogen om de magie van deze geliefde tovenaarswereld persoonlijk te ervaren.Als zodanig blijft elke illusie op het podium opwindend intact.Wat is het leuk voor een fan om de Sorteerhoed in actie te zien, het Polyjuice Potion in het spel en de onzichtbaarheidsmantel van James Potter die nu door zijn kleinzoon wordt gedragen.Ik hapte naar adem van verrukking toen een staartzwiepende centaur het podium op stapte en kon het niet helpen om te schreeuwen bij het zien van verhulde Dementors die boven mijn stoel vlogen.Er zijn genoeg trucs per uur om zelfs een passerende "Harry Potter"-fan de hele tijd bezig te houden;als ze niet veel geven om de verhalende implicaties van een spektakel, zullen ze zich op zijn minst afvragen hoe elk ervan wordt gepresteerd."Cursed Child" heeft nu zeven producties in zes landen op vier continenten en beweert dat "acteurs gedurende een periode van 24 uur continu ergens over de hele wereld live op het podium optreden."Theaters in Londen en Hamburg verdelen het verhaal nog steeds over twee delen;die in New York, San Francisco, Toronto, Melbourne en Tokio bieden het als slechts één aan.Het succes van het stuk is misschien meer dan wat dan ook een bewijs van de kracht van het merk "Potter", maar het is zeker een bonus dat een productie die voornamelijk is herzien om de kosten te drukken en door te gaan na de sluitingen, er ook een beter theaterstuk voor is .Het herziene “Cursed Child” is niet alleen een scherper verhaal van ouders en kinderen;het is een scherper verhaal voor ouders en kinderen, en een die degenen achter andere gevestigde producties moet aanmoedigen om met frisse ogen naar hun materiaal terug te keren.'Harry Potter en het vervloekte kind'Waar: Curran Theatre, 445 Geary St., San Francisco Wanneer: woensdag t/m vrijdag 19.00 uur, zaterdag 14.00 uur en zondag 14.00 uur Tickets: vanaf $ 40 (wijzigingen voorbehouden) Contact: (800) 806-0247 of sf. harrypottertheplay.com Speelduur: 3 uur, 30 minuten (één pauze van 20 minuten)Ontvang onze dagelijkse Entertainment-nieuwsbriefOntvang de beste verhalen van de dag over Hollywood, film, televisie, muziek, kunst, cultuur en meer.U kunt af en toe promotionele inhoud ontvangen van de Los Angeles Times.Ashley Lee is een stafreporter bij de Los Angeles Times, waar ze schrijft over theater, films, televisie en het bruisende kruispunt van het podium en het scherm.Als alumnus van het Eugene O'Neill Theatre Center's National Critics Institute en Poynter's Power of Diverse Voices, leidt ze workshops over kunstjournalistiek op het Kennedy Center American College Theatre Festival.Ze was eerder redacteur in New York bij de Hollywood Reporter en schreef onder meer voor de Washington Post, Backstage en American Theatre.Ze werkt momenteel op afstand samen met haar hond, Oliver.